این طور که به نظر می‌رسد، علی لاریجانی بیش از هر سیاستمدار دیگری در این رقابت‌ها خواهد باخت. اگرچه او هنوز هم هیچ موضع‌گیری و اظهارنظر شفافی درباره کاندیداتوری یا عدم کاندیداتوری خود نکرده است اما این سبب نمی‌شود که کسی او را یک نامزد احتمالی به حساب نیاورد. مهم‌ترین دلیلش نیز آن است که خود او با کاندیدا نشدن در انتخابات اسفند ۹۸ و واگذاری کرسی ریاست مجلس این گمانه را ایجاد کرد که برنامه‌هایی برای راهیابی به پاستور دارد. به اضافه اینکه بلافاصله بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ گزینه ائتلافی اصلاح‌طلبان به شمار می‌رفت. درست از همان وقتی که کارگزارانی‌ها دوگانه لاریجانی- جهانگیری را مطرح کرده و جانب لاریجانی را گرفتند. این نگاه یعنی لزوم استفاده از الگوی سال ۹۲ و تکیه به یک کاندیدای غیراصلاح‌طلب که هم از فیلتر شورای نگهبان عبور کند و هم ارتباطش با سایر کانون‌های قدرت خوب باشد، تا همین چند ماه قبل هم در جریان اصلاحات به وضوح دیده می‌شد.
نزدیک شدن به انتخابات اما وضعیت را قدری تغییر داد. تحت فشار اصلاح‌طلبان جامعه‌محور که خواهان مشارکت مشروط در این انتخابات بوده و باخت را به بردن به هر قیمتی ترجیح می‌دادند، کارگزاران و سایر طیف‌های محافظه‌کار نیز از موضع خود عقب نشستند. روز‌به‌روز شاهد افزایش اظهارنظرها با مضمون ضدیت با حمایت از لاریجانی بودیم. چنانچه کناره‌گیری سیدحسن خمینی و دست خالی ماندن اصلاح‌طلبان نیز موجب تغییر عقیده در این باره نشد. شاهد آنکه کرباسچی حمایت خود از نامزدی لاریجانی را تکذیب کرده و حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران در گفت‌وگویی با «ایلنا» و در پاسخ به این سوال که «با توجه به عدم کاندیداتوری سید حسن خمینی، آیا لاریجانی شانسی برای جلب حمایت اصلاح‌طلبان خواهد داشت؟» گفته است: «اصلاح‌طلبان یک جبهه‌ دارای ظرفیت‌های فراوان انسانی هستند و پتانسیل بسیار بالایی دارند. در انتخابات پیش‌رو قرار نیست هیچ ائتلافی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان میانه‌رو اتفاق بیفتد. قرار است اصلاح‌طلبان کاندیدای خودشان را داشته باشند و در میان افرادی که برای کاندیداتوری اسم برده می‌شوند یک تا سه نفر هستند که ممکن است کاندیدای اجماعی باشند.»
علی محمد نمازی عضو شورای مرکزی کارگزاران نیز در مصاحبه‌ای با «ایسنا» از «محسن ‌هاشمی و سپس محمدجواد ظریف و اسحاق جهانگیری» به عنوان افرادی نام می‌برد که «شانس بیشتری برای تبدیل شدن به گزینه نهایی اصلاح‌طلبان دارند.»
این یعنی که اصلی‌ترین گروه حامی حمایت از لاریجانی از موضع خود برگشته است. آن هم درحالی که علی لاریجانی به واسطه مواضع سیاسی خود دو، سه سال اخیر در جریان اصولگرایی نیز جایی ندارد بنابراین می‌توان گفت که او کاندیدا بشود یا نشود، بیش از هر فرد دیگری باخته و با خروج خودخواسته خود از بهارستان به جایی نرسیده است.